Hello Sanctos: afscheid van ‘het beste springpaard ter wereld’

De zeventienjarige Hello Sanctos (v. Quasimodo van de Molendreef) gaat met pensioen. Onder het zadel van Scott Brash sprong de legendarische ruin zich met recht tot het beste springpaard ter wereld. Op CHI de Genève, de plek waar in 2014 het avontuur om de Rolex Grand Slam of Show Jumping te winnen begon, neemt de ruin deze zaterdag afscheid van de sport. Een mooi moment voor een – fotografische – terugblik op zijn indrukwekkende carrière.

Weinig opvallend

Sanctos van het Gravenhof werd in 2002 geboren in de stallen van de Belgische fokker Willy Taets in het Oost-Vlaamse Kaprijke. Het veulentje, uit de merrie Nasia van het Gravenhof (Nabab de Reve x Fier de Lui), was volgens Taets eigenlijk maar weinig speciaal, zo laat hij blijken in een interview. Taets: “Van hem heb ik nooit geweten dat hij zo goed was. We hebben hem zelfs nooit zien vrij springen vooraleer hij verkocht werd.” Dany van Lombergen, die de Sanctos op tweejarige leeftijd kocht kon dat beamen. De ruin sprong volgens hem weinig opvallend, maar bleef wel altijd nul.

Hij was een beetje zoals vader Quasimodo van de Moldendreef, die het ook eerder van zijn intelligentie dan van zijn afdruk moest hebben: “Hij was nogal sluipend. Ik dacht dat zijn hart niet zo groot was”, aldus Van Lombergen.

Van Dany van Lombergen ging Sanctos naar de Belg Jean-Luc de Maeijer, waarna de ruin nog even in de stallen van Willem Greve terecht kwam. Hoewel de ruin onder ogen werd gebracht van welbekende namen als Eric van der Vleuten en de gebroeders Hendrix, zag men weinig in Sanctos. Het was een goed paard, maar meer ook niet. Omdat Jean-Luc de Maeijer in Greve en Sanctos geen combinatie zag, kwam de ruin daarna terecht bij de familie Kumps, waarna hij onder het zadel kwam van de Amerikaan Peter Wylde die hem pas voor het eerst uitbracht op internationaal niveau. Het was Wylde die wél wat in Sanctos zag, aldus Jo de Witte, die indertijd de paarden van Jean-Luc de Maeijer reed: “Hij (Wylde, red.) zei toen al dat het één van de beste paarden was die hij ooit had gereden. Hij vergeleek hem zelfs met Fein Cera, en hij kreeg gelijk.’

Een jaar later werd Sanctos verkocht aan Alexander Onischenko en verhuisde naar de stallen van de voor Oekraïne uitkomende, Duitse amazone Katharina Offel. Hoewel de ruin onder Offel nog altijd maar weinig opvallende resultaten boekte, werd de ruin toch opgemerkt door Lord & Lady Kirkham en Lord & Lady Harris. Het waren Kirkham en Harris die Sanctos samenbracht met Scott Brash, die met de onopvallende ruin de wereld wist te veroveren.

Onevenaarbaar

Met zijn prestaties schrijft de ruin geschiedenis. Gedurende zijn internationale carrière met Brash, die in 2012 begon, werd hij ruim 60 vijfsterren-concoursen uitgebracht. Tussen begin 2016 en begin 2017 werd Sanctos wegens een blessure thuisgehouden. In die korte, maar pittige carrière won de ruin Grand Prix na Grand Prix (elf om precies te zijn en daarnaast nog twee wereldbekerwedstrijden), sprong ruim 1,9 miljoen euro prijzengeld bij elkaar (meer dan eenieder springpaard ooit eerder heeft gedaan), won als enige paard ooit de Rolex Grand Slam of Show Jumping in 2015, greep een gouden teammedaille op de Spelen van London in 2012 en wist ook nog eens teamgoud en individueel brons te winnen tijdens de Europese Kampioenschappen in Herning in 2013.

Droompaard

Voor Scott Brash was Hello Sanctos zijn droompaard. “Natuurlijk droomde ik ervan om een paard te mogen rijden als Milton of Baloubet de Rouet. Maar of ik óóit had gedacht dat ik daadwerkelijk een van de beste paarden ter wereld zou kunnen rijden? Nee, absoluut niet. Sanctos heeft me een ongelooflijk leven gegeven”, vertelt de Schot in een recent interview. Brash: “De connectie die we hadden in de ring… Hij wist wat ik van hem wilde. Iedere stap. In mijn ogen is hij het beste springpaard dat er ooit is geweest.”

Met dank aan: Dirk Caremans (Hippofoto)
Bron: DigiShots.nl, Galop.be en Rolexgrandslam.com